Jak o niego dbać
Śniedki ogrodowe – w niektórych rejonach Polski nazywane śpioszkami, bo w czasie pochmurnej pogody ich kwiaty pozostają zamknięte – są roślinami nietrudnymi w uprawie, nadającymi się nawet dla początkujących ogrodników. Cebulki śniedków zimotrwałych sadzi się w ogrodzie jesienią, na głębokość 10 cm. Najlepsze jest dla nich podłoże przepuszczalne, żyzne i próchniczne, o odczynie obojętnym. Rośliny lubią słoneczne lub półcieniste stanowiska oraz wysoką wilgotność powietrza, dlatego bardzo dobrze się rozwijają na obrzeżach zadrzewień i nad zbiornikami wodnymi. Wymagają umiarkowanego podlewania i nawożenia, poczynając od trzeciego tygodnia po posadzeniu. Dzięki samosiewowi łatwo dziczeją i mogą pozostawać w tych samych miejscach przez wiele lat. Ładnie komponują się z szafirkami (Muscari).
Wrażliwe na mróz gatunki i odmiany niezimujące w gruncie należy sadzić od kwietnia do maja na głębokość 5 cm, a przed nadejściem niskich temperatur wykopywać i zabierać do chłodnego pomieszczenia, podobnie jak bulwy mieczyków (Gladiolus). Pomarańczowy śniedek wątpliwy kupujemy najczęściej jako kwitnącą roślinę w doniczce. Gdy po kwitnieniu liście zaczynają żółknąć, stopniowo ograniczamy podlewanie, aż całkowicie zaschną. W okresie spoczynku cebule mogą pozostawać w naczyniu w ciemnym miejscu. Aby całkiem nie wyschły, powinny być co miesiąc lekko podlane. Późnym latem lub jesienią doniczki przenosimy na docelowe miejsce i rośliny przesadzamy. Do tego celu używamy podłoża dla kaktusów bądź mieszanki dwóch części ziemi do kwiatów i po jednej części piasku i keramzytu. Dopóki nie pojawią się wierzchołki liści, podlewamy sporadycznie.
Chcesz się dowiedzieć jak wykorzystywać śniedka we florystyce?
